Το παρασκήνιο του deal των 500 εκατ. λιρών! Ποιος είναι ο λόρδος Ρόθερμιρ της «Daily Mail» που εξαγοράζει την «Telegraph»

Η Βρετανία δεν έχει συνηθίσει εύκολα στις ανακατατάξεις στον Τύπο. Κι όταν αυτές συμβαίνουν, σείεται το σύστημα.

Η αγορά της «Daily Telegraph» και της «Sunday Telegraph» από την εταιρεία Daily Mail & General Trust (DMGT) του λόρδου Ρόθερμιρ για 500 εκατ. λίρες είναι ακριβώς μια τέτοια στιγμή. Το είδος της συμφωνίας που δεν αλλάζει απλώς χέρια, αλλά ισορροπίες εξουσίας, πολιτικές και επιχειρηματικές.

Για πρώτη φορά μετά από δεκαετίες, δύο από τα πιο επιδραστικά δεξιά μέσα της χώρας καταλήγουν κάτω από την ίδια επιχειρηματική ομπρέλα, δημιουργώντας έναν υπερόμιλο που θα καθορίζει σε μεγάλο βαθμό την κατεύθυνση του δημόσιου λόγου. Η Labour κυβέρνηση ήδη παρακολουθεί με καχυποψία, τη στιγμή που το ακροδεξιό Reform UK ανεβαίνει δημοσκοπικά και ο πολιτικός χάρτης αλλάζει με ταχύτητα που δεν βλέπαμε από το Brexit.

Ο λόρδος Ρόθερμιρ είναι μιας αυτοκρατορίας εφημερίδων και ΜΜΕ, η οποία περιλαμβάνει τις εφημερίδες «Daily Mail», «The Mail on Sunday», «Metro» και του  ipaper. Ο όμιλος ιδρύθηκε από τον προπάππου του, Χάρολντ Σίντνεϊ Χάρμσγουορθ, πρώτο τποκόμη Ρόθερμιρ, στα τέλη του 19ου αιώνα. Ο όμιλος DMGT έχει δραστηριότητες που εκτείνονται πέρα από τη δημοσιογραφία, συμπεριλαμβανομένων υπηρεσιών διαχείρισης κινδύνων, διοργάνωσης εκδηλώσεων και ιδιοκτησίας άλλων εμπορικών σημάτων.

Δύο χρόνια αβεβαιότητας και μία αγορά που έβραζε

Η «Telegraph» ήταν σε παράδοξη ομηρία από το 2023, μετά τη διάσωση από τον όμιλο RedBird IMI, με χρηματοδότηση από τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα. Οι νόμοι όμως άλλαξαν, η κυβέρνηση έκλεισε την πόρτα στη «ξένη κρατική επιρροή» στα media και η καθαρή εξαγορά δεν έγινε ποτέ. Το αποτέλεσμα ήταν μία εφημερίδα με ιστορικό brand, αλλά με ιδιοκτησιακό καθεστώς θολό, μόνιμο stress-test και newsroom που ζούσε σε αναμονή.

Η RedBird Capital του Τζέρι Καρντινάλε, αφού είδε την πρώτη προσφορά της να μπλοκάρεται και τη δεύτερη να αντιμετωπίζεται με εσωτερική εχθρότητα από την ίδια την Telegraph, έκανε πίσω. Το πεδίο άνοιξε για τον Ρόθερμιρ. Είχε επιδιώξει να πάρει την «Telegraph» και στο παρελθόν, αλλά μόνο τώρα είχε ευκαιρία χωρίς ανταγωνισμό και με πολιτικά δεδομένα που, ας μην κοροϊδευόμαστε, ευνοούν μια «εγχώρια» λύση.

Το επιχειρηματικό manual πίσω από την κίνηση

Ας αφήσουμε στην άκρη τις δηλώσεις περί «αγάπης για τις εφημερίδες». Εδώ μιλάμε για ένα business project με πολύ καθαρή λογική.

Πρώτον, η DMGT αποκτά το premium δεξιό brand της χώρας. Η «Daily Mail» είναι επιδραστική σε μαζικό επίπεδο, αλλά η Telegraph είναι η φωνή του κατεστημένου, της πολιτικής ελίτ, των ανθρώπων που επηρεάζουν θεσμούς και αποφάσεις. Ο συνδυασμός φτιάχνει ένα οικοσύστημα ενημέρωσης απόλυτα συμπληρωματικό.

Δεύτερον, η στρατηγική στον βρετανικό Τύπο είναι μονόδρομος. Οι έντυπες κυκλοφορίες πέφτουν, τα κόστη αυξάνονται, τα διαφημιστικά έσοδα εξαρτώνται πλέον από τεχνολογικούς κολοσσούς. Μόνο μεγάλα groups με ισχυρό background μπορούν να σταθούν όρθια. Η «Telegraph», με το premium συνδρομητικό κοινό της, δένει ιδανικά στο οικονομικό μοντέλο της «DM».

Τρίτον, η συμφωνία έρχεται στην πιο κατάλληλη στιγμή. Με τη «Daily Mail» ήδη να διαχειρίζεται τα διαφημιστικά της «Telegraph», η DMGT έχει πλήρη εικόνα του εμπορικού δυναμικού και ξέρει πού μπορεί να κόψει κόστη και πού να επενδύσει. Η υπόσχεση για ανεξαρτησία newsroom είναι πολιτικά χρήσιμη, αλλά επιχειρηματικά η Mail θα τραβήξει σαφείς γραμμές ενοποίησης σε back-end, logistics, διαφημιστική τεχνολογία και δεδομένα.

Τέταρτον, οι ανταγωνιστικές αρχές μπορεί να αντιδρούν, αλλά η DMGT έχει εξασφαλίσει το πιο κρίσιμο: μηδενική συμμετοχή ξένων κρατικών κεφαλαίων. Άρα το deal τσεκάρει όλα τα κουτάκια του νέου νομικού πλαισίου.

Γιατί το deal τρόμαξε τους Εργατικούς

Στους διαδρόμους του Γουέστμινστερ, η ανησυχία δεν κρύβεται. Όπως είπε χαρακτηριστικά ένας πρώην σύμβουλος των Εργατικών στον «Guardian», «είναι σχεδόν αδύνατο να υπερεκτιμήσει κανείς τον φόβο που προκαλούν “Telegraph” και “Mail” στους πολιτικούς μας».

Και δεν είναι υπερβολή. Οι δύο εφημερίδες έχουν τεράστια παράδοση σε αποκαλύψεις, πιέσεις και πολιτικές καμπάνιες που διαμόρφωσαν κυβερνήσεις για δεκαετίες. Η πιθανή τους συντονισμένη λειτουργία, έστω και ανεξάρτητη στο χαρτί, δημιουργεί έναν πόλο ενημέρωσης που μπορεί να επηρεάσει την κοινή γνώμη από τα δεξιά με ισχύ σχεδόν μονοπωλιακή. Το deal σίγουρα θα εξεταστεί από την Ofcom (σ.σ. το… ΕΣΡ της Αγγλίας, ας πούμε) και την Επιτροπή Ανταγωνισμού, αλλά εφόσον δεν υπάρχουν κρατικά κεφάλαια τρίτων χωρών, λίγοι θεωρούν ότι θα μπλοκάρει.

Τι αλλάζει εφεξής

Αν η συμφωνία πάρει το πράσινο φως –και όλα δείχνουν ότι θα το πάρει– η Βρετανία θα εισέλθει σε μια νέα εποχή στον Τύπο. Η DMGT θα κατέχει δύο από τις πιο επιδραστικές φωνές της χώρας, με ξεχωριστές ταυτότητες αλλά κοινό επιχειρηματικό κορμό.

Και σε μια περίοδο όπου η πολιτική ρευστότητα θυμίζει περισσότερο δεκαετία ’70 παρά εποχές σταθερότητας, η δύναμη των media πυλώνων γίνεται ξανά κρίσιμη. Ο Ρόθερμιρ αγοράζει μια εφημερίδα και παράλληλα την είσοδο σε ένα νέο επίπεδο επιρροής, τόσο πολιτικής όσο και επιχειρηματικής.

Και αυτό, στη Βρετανία του 2025, αξίζει πολύ περισσότερο από 500 εκατομμύρια λίρες…

Πηγή: www.mononews.gr