Λαυρεντιάδης… reload: Οι μεγάλες business, τα σκάνδαλα, οι δίκες, η φυλακή και η επιστροφή του «Λούα – Λούα»
Ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης -περισσότερο γνωστός ως «Λουα-Λούα»- είναι μία από τις πιο πολυσυζητημένες και αμφιλεγόμενες μορφές της σύγχρονης ελληνικής επιχειρηματικής ιστορίας. Η ζωή του, από την άνοδο έως την κρίση, τις επιχειρηματικές του αυτοκρατορίες και τις δικαστικές του περιπέτειες, μοιάζει με σενάριο κινηματογραφικής ταινίας και χαρακτηρίζεται από έντονα φώτα και σκοτεινές σκιές.
Και η αλήθεια είναι ότι ο «Λούα – Λούα» μοιάζει με τον «Φοίνικα» που αναγεννάται από τις στάχτες του. Το πρόσφατο deal με τον εκδότη της Δημοκρατίας, Γιάννη Φιλιππάκη, για την απόκτηση της Espresso ξαναφέρνει στο μιντιακό προσκήνιο τον Λαυρέντη Λαυρεντιάδη, ο οποίος, ωστόσο, τα τελευταία χρόνια έχει επιχειρηματική δραστηριότητα στο χώρο των λιπασμάτων μέσω της Ελληνικής Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων στην Καβάλα.
Αυτό που έχει σημαδέψει, πάντως, τον αμφιλεγόμενο επιχειρηματία είναι ασφαλώς η φυλάκισή του, για περίπου μια διετία, η κατηγορία της ηθικής αυτουργίας σε απόπειρα ανθρωποκτονίας του επιχειρηματία Αθηναγόρα Ανδριαδάκη, τον Ιούνιο του 2012, η Proton Bank και άλλα πολλά.
Η απόπειρα δολοφονίας
Ο ξενοδόχος Ανδριαδάκης δέχθηκε απόπειρα δολοφονίας στις 15 Ιουνίου 2012. Ηταν η ημέρα που ο επιχειρηματίας παρέλαβε στο σπίτι του στη Βουλιαγμένη ένα φυτό σε γλάστρα που συνοδευόταν από δέμα σε συσκευασία δώρου, μ’ ένα λευκό φάκελο με το ονοματεπώνυμο του ξενοδόχου και τις λέξεις «Από έναν παλιό σου φίλο».
Όταν ο 43χρονος ξενοδόχος μπήκε στο σπίτι του κι άνοιξε το δέμα, εξερράγη χειροβομβίδα προκαλώντας του σοβαρό τραυματισμό στην κοιλιακή χώρα, στη λεκάνη και στα κάτω άκρα.
Η Αστυνομία εξιχνίασε την υπόθεση πραγματοποιώντας ανάλυση τηλεφωνικών κλήσεων, με βάση τον αριθμό του κινητού τηλεφώνου μιας νεαρής γυναίκας, από το οποίο έγινε η κλήση στο ανθοπωλείο. Η γυναίκα φέρεται να έδωσε και την παραγγελία για την αποστολή της γλάστρας.
Στην υπόθεση εμπλεκόταν ο Λαυρεντιάδης ο οποίος εφέρετο να συντονίζει τις ενέργειες με κινητό τηλέφωνο που είχε αγοράσει στο όνομα αλλοδαπού από το Μπαγκλαντές.
Στη δικογραφία αναφερόταν ότι στην κατάθεσή του ο ξενοδόχος διατηρούσε προσωπική γνωριμία με μία γυναίκα από το πολύ στενό συγγενικό περιβάλλον του κ. Λαυρεντιάδη, την οποία και είχε γνωρίσει μέσω Facebook.
Αργότερα ο Ανδριαδάκης είχε πει ότι ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης δεν είχε καμιά εμπλοκή στην υπόθεση του τραυματισμού του.
Τον Δεκέμβριο του 2016 ο γνωστός επιχειρηματίας κρίθηκε ομόφωνα αθώος από το Μικτό Ορκωτό Δικαστήριο της Αθήνας
Βεβαίως, η πιο γνωστή από τις υποθέσεις που τον οδήγησαν στο εδώλιο του κατηγορουμένου είναι αυτή των δανείων της Proton Bank, για την οποία ο Λαυρεντιάδης καταδικάστηκε το 2021 σε 6 χρόνια κάθειρξη αλλά με αναστολή και μόνο για το πλημμέλημα της απιστίας.
Αλλά ας πάρουμε τα πράγματα με τη σειρά.
Η επιχειρηματική καριέρα του 53χρονου σήμερα Λαυρεντιάδη ξεκίνησε στον χώρο των χημικών προϊόντων και των βιομηχανικών ειδών. Μετά τον θάνατο του πατέρα του, μόλις στα 18 του χρόνια, αυτό το παιδί από το Αιγάλεω, ανέλαβε να διευθύνει μια μικρή οικογενειακή επιχείρηση παραγωγής χημικών, τη Νεοχημική. Συμπράττοντας με εταιρείες όπως η Hoechst στην Αυλίδα και η Henkel στην Αταλάντη, έθεσε τις βάσεις για μια εκτεταμένη δραστηριότητα στην παραγωγή χημικών και απορρυπαντικών.
Η εταιρεία του γιγαντώθηκε όταν ξεκίνησε μια σειρά από επιθετικές εξαγορές στα Βαλκάνια και τις χώρες της πρώην Ανατολικής Ευρώπης. Απέκτησε βιομηχανίες παραγωγής χημικών επεκτείνοντας την παρουσία του στην Ελλάδα αλλά και σε άλλες χώρες όπως Πολωνία, Βουλγαρία, πρώην Γιουγκοσλαβία).
Το 2023 την έβαλε στο Χρηματιστήριο και αργότερα καταφέρνει να την πουλήσει αντί 700 εκατ. σε αμερικανικό fund.
Η ταχεία ανάπτυξη, σε συνδυασμό με το επιχειρηματικό του «όραμα» και την επιθετική του στρατηγική, τον ανέδειξαν ταχύτατα σε έναν από τους σημαντικότερους επιχειρηματίες της Ελλάδας. Κατά την περίοδο αυτή, πολλοί τον θεωρούσαν «success story», αν και εμφανιζόταν επιφυλακτικοί μαζί του.
Αλλά η ταχύτητα με την οποία μεγάλωνε και η συσσώρευση πολλών και διαφορετικών επιχειρηματικών δραστηριοτήτων -χημικά, φαρμακευτικά, λιπάσματα, βιομηχανικά- θα αποδεικνυόταν τελικά βαριά κληρονομιά.
Το 2007 αποκτά την φαρμακευτική Alapis καθιστώντας την σε λίγα χρόνια κορυφαία στην Ελλάδα, μέχρι που οδηγήθηκε στην πτώχευση.
Παράλληλα, εισέρχεται στο χώρο των μέσων ενημέρωσης σε συνεργασία με τον φίλο του και εκδότη θρησκευτικών βιβλίων, Π. Κυριακίδη.
Η υπόθεση της Proton
Η κρίσιμη στροφή ήρθε όταν ο Λαυρεντιάδης αποφάσισε να εισέλθει στον τραπεζικό χώρο. Το 2009 αγόρασε το 31,3% των μετοχών της Proton Bank μιας τράπεζας που έως τότε δραστηριοποιούνταν ως επενδυτική.
Σύντομα η Proton Bank άρχισε να χορηγεί μαζικά επιχειρηματικά δάνεια. Σύμφωνα με στοιχεία της εποπτικής αρχής, μέσα στην περίοδο 2010–2011 τα επιχειρηματικά δάνεια της τράπεζας αυξήθηκαν κατά περίπου 70%. Αύξηση που αντιστοιχούσε σε 806.979 εκατομμύρια ευρώ, σύμφωνα και με μηνυτήρια αναφορά που κατατέθηκε το 2012.
Όμως το πρόβλημα ήταν πως μεγάλο μέρος αυτών των δανείων δόθηκε, σύμφωνα πάντα με το κατηγορητήριο εκείνης της εποχής, σε εταιρείες άμεσα ή έμμεσα συνδεδεμένες με τον ίδιο τον Λαυρεντιάδη.
Δηλαδή η τράπεζα εμφανιζόταν να δανείζει επιχειρήσεις στις οποίες εκείνος είχε συμφέροντα, χωρίς τις απαιτούμενες εγγυήσεις ή εξασφαλίσεις.
Το βούλευμα 3680/2011 του Συμβουλίου Πλημμελειοδικών Αθηνών είχε εντοπίσει προβλήματα νομιμότητας στη σχέση των εταιρειών του Π. Κυριακίδη με εκείνες του Λ. Λαυρεντιάδη: «Από την προκαταρκτική εξέταση που διενεργήσαμε, προέκυψαν τα ακόλουθα: ο Λ. Λαυρεντιάδης ήταν πρόεδρος μέχρι την 31/1/2011 της τράπεζας Proton Bank [και μαζί με τα άλλα εκτελεστικά μέλη του Δ.Σ.] μέλος της Επιτροπής Πιστοδοτήσεων.
Μέσα στο προαναφερθέν χρονικό διάστημα, με κοινό δόλο και εκμεταλλευόμενοι τη θέση τους στην Proton Bank, χορήγησαν σε εταιρείες άμεσα ή έμμεσα ελεγχόμενες από τον Λ. Λαυρεντιάδη δάνεια εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (701.220.000), χωρίς τις απαιτούμενες διασφαλίσεις, χωρίς εγγυήσεις και με εξαιρετικά υψηλό πιστωτικό κίνδυνο, με συνέπεια να απειληθεί και υποστεί περιουσιακή ζημία η τράπεζα. Για να επιτύχουν τον σκοπό τους αυτό, ενεργώντας με δόλο, απέκρυψαν από τις εποπτικές αρχές και τους μετόχους της άνω τράπεζας το γεγονός ότι τα χορηγούμενα δάνεια δίνονταν σε εταιρείες που συνδέονταν άμεσα ή έμμεσα με τον Λ. Λαυρεντιάδη, δηλαδή απέκρυπταν τον ενιαίο πιστωτικό κίνδυνο».
Το αποτέλεσμα ήταν τραγικό: Η τράπεζα βυθίστηκε σε τεράστιες ζημιές και το 2012 άρχισαν οι δικαστικές έρευνες και το σκάσιμο μιας πολύ επικίνδυνης «φούσκας».
Η επιχειρηματική του αυτοκρατορία δεν περιοριζόταν στα χημικά και την τράπεζα. Έλεγχε εταιρείες στον χώρο των λιπασμάτων (π.χ. ELFE λιπάσματα Καβάλας), ενώ είχε συμμετοχές και σε άλλους κλάδους, επιχειρώντας να δημιουργήσει ένα «οικοσύστημα» με πελώριες διαστάσεις.
Για πολλούς, τότε φαινόταν σαν να είχε αποκτήσει την ικανότητα να ελέγχει από τη βιομηχανία έως την τραπεζική και ενίοτε να μεταφέρει κεφάλαια και ρίσκο εντός ενός ευρύτερου δικτύου επιχειρήσεων που ο ίδιος ήλεγχε.
Τον Οκτώβρη του 2011 ιδρύεται η νέα Proton Τράπεζα Α.Ε. ενώ τον Νοέμβριο του 2011, η τράπεζα ζητάει κεφαλαιακή ενίσχυση από την Ελληνική Κυβέρνηση και εντάσσεται στο Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας (ΤΧΣ).
Στο πλαίσιο της εξυγίανσης, στη νέα τράπεζα μεταφέρθηκε το σύνολο των καταθέσεων (ιδιωτών, τραπεζών και Δημοσίου) και το υγιές ενεργητικό (χαρτοφυλάκια δανείων και τίτλων) της παλιάς Proton Bank. Στις 23 Ιανουαρίου 2012 η παλαιά Proton Bank κατέθεσε μήνυση κατά του επιχειρηματία Λαυρέντη Λαυρεντιάδη και άλλων έξι μελών του Διοικητικού Συμβουλίου που ζημίωσαν την τράπεζα με επισφαλή δάνεια.
Από τις 26/10/2012, το ΤΧΣ που αποτελούσε πλέον τον κύριο μέτοχο της νέας τράπεζας, απαγόρευσε κάθε μεταβολή της περιουσίας του εκδοτικού ομίλου Λαυρεντιάδη – Κυριακίδη (ΝΕΠ Εκδόσεις Α.Ε.).
Οι εκδοτικές εταιρείες δανειοδοτήθηκαν από την Proton του Λ. Λαυρεντιάδη με ποσά που ξεπερνούσαν τα 60 εκατ. ευρώ, ενώ τα σήματα της «Espresso», της «Espresso της Κυριακής» και άλλα πέντε παραχωρήθηκαν σε παρένθετη κυπριακή εταιρεία αντί του ποσού των 1.000 ευρώ!
Το δικαστήριο χορήγησε αυθημερόν την προσωρινή διαταγή, με την οποία έγινε δεκτό το αίτημα της Νέας Proton Τράπεζας Α.Ε., αλλά κατά περίεργο τρόπο, την ίδια ημέρα, μέσω παρένθετης κυπριακής εταιρείας τα σήματα παραχωρήθηκαν στη Δημοκρατικός Τύπος Α.Ε. (του Γ. Φιλιππάκη).
Επίσης, ο Λ. Λαυρεντιάδης είχε αγοράσει το 10% της Θρύλος Α.Ε. και το 50% του γηπέδου «Καραϊσκάκη», τα οποία και πούλησε πριν από την εμφάνιση του σημερινού ιδιοκτήτη, Βαγγέλη Μαρινάκη.
Όπως είπαμε και πριν, η κρίση δεν άργησε. Σύμφωνα με έρευνες της εποπτείας, από το 2010 έως το 2011 η Proton χορήγησε δάνεια ύψους περίπου €701 εκατομμυρίων σε εταιρείες που σχετίζονται με τον Λαυρεντιάδη, χωρίς εξασφαλίσεις, χωρίς εγγυήσεις, μη λαμβάνοντας υπόψη τον πιστωτικό κίνδυνο.
Όταν η Τράπεζα της Ελλάδας και οι αρμόδιες δικαστικές αρχές άρχισαν να κοιτάζουν πίσω, ανακάλυψαν ένα δαιδαλώδες δίκτυο δανειοδοτήσεων, μεταφορές χρημάτων μεταξύ εταιρειών, μεταβιβάσεις μετοχών, ενίοτε με συμμετοχή offshore εταιρειών με έδρα στο εξωτερικό.
Οι κατηγορίες και η αθώωση
Τον Δεκέμβριο του 2012, ο Λαυρεντιάδης συνελήφθη, τέθηκε υπό κράτηση και οδηγήθηκε στο σωφρονιστικό κατάστημα του Κορυδαλλού. Οι αρμόδιες αρχές παρουσίασαν ένα κατηγορητήριο 136 σελίδων, που περιλάμβανε 32 άτομα συνολικά (διοίκηση της τράπεζας, τραπεζικά στελέχη και άλλοι συνεργάτες του).
Η κατηγορία ήταν κακουργηματική απιστία, υπεξαίρεση, ξεπλύματα, συμμετοχή σε εγκληματική οργάνωση. Το κατηγορητήριο έλεγε ότι μέσω της Proton Bank διοχέτευε δάνεια σε εταιρείες δικές του χωρίς εξασφαλίσεις και με σκοπό την εξυπηρέτηση των επιχειρηματικών του συμφερόντων.
Για χρόνια, οι εξελίξεις στα δικαστήρια και στις έρευνες φάνταζαν αργές και περίπλοκες.
Στο μεταξύ, ο Λαυρεντιάδης υποστήριζε πως δεν είχε προσωπικά ωφεληθεί, πως δρούσε μέσα στα πλαίσια ενός ευρύτερου επιχειρηματικού ομίλου και, όταν τέθηκε προφυλακισμένος, επικαλέστηκε προβλήματα υγείας (ορθοπεδικά, ψυχολογικά), ζητώντας μεταφορά του σε νοσοκομείο και αργότερα στο ψυχιατρικό τμήμα του Κορυδαλλού.
Παράλληλα, προσπάθησε να «απαλύνει» την κατάσταση προσφέροντας, όπως δήλωσε, να επιστρέψει ποσά που φέρονταν ως «ζημία», δηλώνοντας ότι συνεργάζεται με τις αρχές.
Αλλά το πλήγμα ήταν τεράστιο: Η Proton Bank κατέρρευσε, οι δανειοδοτήσεις και οι καταθέσεις είχαν υποστεί ζημιά, και η εμπιστοσύνη στο τραπεζικό σύστημα κλονίστηκε.
Η δίκη της υπόθεσης της Proton Bank διήρκεσε περίπου 4 έως 4,5 χρόνια. Τελικά, το 2021, το Τριμελές Εφετείο Κακουργημάτων εξέδωσε απόφαση για τον κύριο κατηγορούμενο: Ο Λαυρεντιάδης κρίθηκε ένοχος για ηθική αυτουργία στην απιστία, όχι όμως για τα πιο βαριά κακουργήματα που του είχαν αρχικά αποδοθεί (όπως απάτη, υπεξαίρεση, ξεπλύματα — δηλαδή χρήματα).
Οι δικαστές έκριναν πως τα δάνεια της Proton ύψους εκατοντάδων εκατομμυρίων είχαν εγκριθεί με ευθύνη του Δ.Σ. και των διοικητικών οργάνων της τράπεζας, και πως ο Λαυρεντιάδης, ως βασικός «παίκτης», είχε διαμορφώσει το πλαίσιο που επέτρεψε την «κακή δανειοδότηση».
Ωστόσο, το δικαστήριο αθώωσε τον ίδιο και τους υπόλοιπους κατηγορούμενους για τις πιο σοβαρές κατηγορίες. δηλαδή δεν αποδέχθηκε ότι υπήρξε απάτη, υπεξαίρεση ή ξεπλύματα, παρά μόνο ότι παραβιάστηκαν οι υποχρεώσεις εμπιστοσύνης και διαφάνειας.
Με άλλα λόγια η δικαιοσύνη του αναγνώρισε κατ’ ελάχιστο αδίκημα, απιστία, αλλά όχι κακουργήματα που θα μπορούσαν να οδηγήσουν σε πολύ βαριές ποινές. Πολλοί τότε είπαν ότι «έπεσε στα μαλακά», ειδικά σε σχέση με το μέγεθος των δανείων και των ζημιών της τράπεζας.
Το 2021, μετά την απόφαση, πολλά μέσα ενημέρωσης χαρακτήρισαν την υπόθεση ως μία από τις πλέον «θρυλικές» του «white-collar crime» στην Ελλάδα. Για δεκάδες χρόνια είχε χτιστεί ένα δίκτυο επιχειρήσεων, τράπεζας, κεφαλαίων ένας «οικονομικός θρύλος» που όμως κατέρρευσε όταν βγήκε στην επιφάνεια.
Παρά την καταδίκη για απιστία, η ποινή και οι κυρώσεις για εκείνον αποδείχθηκαν σχετικά ήπιες, σε σχέση με όσα διεκδικούνταν αρχικά. Αυτή η απόφαση πυροδότησε αντιδράσεις: Πολλοί θεώρησαν ότι δεν αποδόθηκε πλήρως δικαιοσύνη, δεδομένων των διαστάσεων της ζημίας.
Το 2024 ο Λαυρεντιάδης κρίθηκε ομόφωνα αθώος και για το αδίκημα της απιστίας, κλείνοντας έτσι τον κύκλο των διώξεων που άνοιξε από το 2012. Κι έκτοτε ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης πλέον συνεχίζει την επιχειρηματική του δράση χωρίς καμία δικαστική εκκρεμότητα.
Η υπόθεση της ELFE
Να σημειωθεί ότι το 2023 έγινε στο Εφετείο μια άλλη δίκη που αφορούσε μια παλαιότερη κόντρα της πρώην Βιομηχανίας Φωσφορικών Λιπασμάτων (ΒΦΛ) με τη ΔΕΠΑ. ότι το Εφετείο είχε δικαιώσει απόλυτα τη ΔΕΠΑ Εμπορίας στις απαιτήσεις που είχε έναντι των ELFE και οι οποίες είχαν φτάσει τα 120-130 εκατομμύρια μαζί με τους τόκους.
H ΔΕΠΑ είχε καταθέσει μήνυση κατά του Λαυρεντιάδη και με βάση αυτή ασκήθηκε στο Λαυρέντη Λαυρεντιάδη δίωξη για κακουργηματική απάτη από κοινού και κατ’ εξακολούθηση σε βάρος του Δημοσίου, καθώς και για σύσταση εγκληματικής οργάνωσης με σκοπό τη διάπραξη κακουργηματικής απάτης σε βάρος του Δημοσίου για την υπόθεση της βιομηχανίας λιπασμάτων.
Η μήνυση ανέφερε ότι ο επιχειρηματίας χρωστούσε το 2018 ένα ποσό της τάξης των 120 εκατ. ευρώ στην επιχείρηση αερίου και τα φέσια αυξάνονται διαρκώς.
Στη μήνυση περιγράφεται πως η εταιρεία συμφερόντων Λαυρεντιάδη άρχισε να δημιουργεί μια σειρά εταιρειών-προπετασμάτων (ΕΛΛΑΓΡΟΛΙΠ ΑΕΒΕ, PFIC LTD, CENTROFARO SERVICES LTD, BFS ΑΕΒΕ, REVERA HOLDINGS LTD, κ.ά.) που μαζί με την ELFE, αγόραζαν φυσικό αέριο από τη ΔΕΠΑ με μεταχρονολογημένες επιταγές.
Η ELFE προσέφυγε τότε στον Άρειο Πάγο επικαλούμενη λόγους τυπικής και όχι ουσιαστικής αναίρεσης της απόφασης.
Η φυλακή
Όταν συνελήφθη στα τέλη του 2012, ο Λαυρεντιάδης οδηγήθηκε στον Κορυδαλλό με την κατάσταση της υγείας του να χαρακτηρίζεται κρίσιμη. Είχε από παλιά ένα σοβαρό πρόβλημα υγείας που του δημιούργησε κινητικά προβλήματα ενώ επικαλέστηκε και ψυχολογικά προβλήματα.
Στο ίδιο κελί με τον Λάκη Γαβαλά και τον επιχειρηματία Γιώργο Σαχπατζίδη, ο Λαυρέντης Λαυρεντιάδης πέρασε το κατώφλι του Κορυδαλλού λίγες ημέρες πριν από τα Χριστούγεννα του 2012, σε μια εποχή ιδιαίτερα ταραγμένη για την Ελλάδα, με την οικονομική κρίση να τσακίζει τη χώρα και διαδηλώσεις να γίνονται καθημερινά.
Λίγο καιρό μετά, δημοσιοποιήθηκαν και φωτογραφίες από την κατάσταση στην οποία βρισκόταν ο Λαυρεντιάδης. Αδύναμος, μόνιμα σε καροτσάκι, έχοντας μεγάλα μούσια και μαλλιά. Οι συνήγοροί του είχαν μιλήσει για απάνθρωπες συνθήκες κράτησης ενός ανθρώπου με σοβαρά –θανατηφόρα- προβλήματα υγείας, με τεράστιες κατακλίσεις στο σώμα του, αλλά και με πολλά… οικονομικά ζητήματα.
Το Ιούνιο του 2014, μετά από 19 μήνες κράτησης, το Δικαστικό Συμβούλιο έκρινε συντρέχουσες λόγους υγείας και του επέτρεψε να αφεθεί ελεύθερος με εγγύηση 500.000 ευρώ.
Ηταν Πάσχα του 2015 κι ένας μεγιστάνας τότε των media κάνει διακοπές στο νησί της Τήνου. Πηγαίνει στην εκκλησία το Μεγάλο Σάββατο για να κάνει Ανάσταση και βλέπει δίπλα του ένα γνώριμο πρόσωπο.
Αμέσως αναγνωρίζει τον Λαυρεντιάδη, που δεν έχει καμιά σχέση με το ανθρώπινο ράκος που έδειχναν οι φωτογραφίες μέσα από τη φυλακή. Σε εξαιρετική κατάσταση, απαντά στο επιχειρηματία που τον ρωτά «τι κάνεις στην Τήνο».
«Ηρθα για διακοπές, να περάσω τις ημέρες του Πάσχα. Εχω τη θαλαμηγό στο λιμάνι».
Αυτή την ιστορία διηγούνταν τότε ο γνωστός επιχειρηματίας των media αναρωτώμενος –και με θαυμασμό- πώς κατάφερε ο Λαυρεντιάδης να επανακάμψει και να ξεπεράσει σε τόσο μικρό χρονικό διάστημα τα –θανατηφόρα- προβλήματα στην υγεία του.
Σε αυτές τις συνθήκες, άρχισε και πάλι να κινείται στον επιχειρηματικό χώρο. Κρατώντας πάντα χαμηλό προφίλ, αποφεύγοντας τα φώτα και τη δημόσια προβολή, ζώντας «μια μοναχική ζωή».
Τα τελευταία χρόνια ο Λαυρεντιάδης φαίνεται να επιχειρεί μια νέα εκκίνησή, προσπαθώντας να ξανασταθεί επιχειρηματικά. Σύμφωνα με δημοσιεύματα έχει συστήσει την κυπριακή εταιρεία Pliskantino Ltd, με αντικείμενο παραγωγή ρητινών για χρωματοβιομηχανία. Η παραγωγή γίνεται στο Βαθύ Αυλίδας, στην περιοχή όπου στο παρελθόν βρισκόταν ένα από τα εργοστάσιά του (της πρώην Νεοχημική).
Αλλά και με τα Λιπάσματα Καβάλας ο Λαυρεντιάδης βρέθηκε ξανά στα δικαστήρια, αυτή τη φορά από εργαζόμενους οι οποίοι είχαν απολυθεί το 2027. Τελικά ο Αρειος Πάγος μετά από 9 χρόνια τους δικαίωσε εκδίδοντας απόφαση κατά του επιχειρηματία.
Η νέα του δραστηριότητα αποτυπώνει με συμβολικό τρόπο την προσπάθεια του να επιστρέψει στις «ρίζες» του: χημικά, βιομηχανία, παραγωγή. Ωστόσο, το περιβάλλον έχει αλλάξει πολύ. Η αγορά δεν ξεχνάει και η προσωπική ιστορία του είναι ακόμη «βαριά».
Ταυτόχρονα, παρά τις δικαστικές του περιπέτειες, δεν φαίνεται να έχει εγκαταλείψει εντελώς την πλευρά των media και των επιχειρήσεων με επικοινωνιακή διάσταση — κάτι που δείχνει πως εξακολουθεί να προσπαθεί να κρατήσει ενεργή παρουσία, έστω κάτω από το ραντάρ.
Η Espresso και ο Πέτρος Κυριακίδης
Τις τελευταίες μέρες δημοσιεύματα δείχνουν ότι ο «Λούα – Λούα» θέλει να επιστρέψει και στην αγορά των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, με εξαγορές εφημερίδων και επιχειρηματικές κινήσεις σε έντυπα που είχαν σχέση με τον παλιό του όμιλο.
H αρχή φαίνεται να γίνεται με την απόκτηση της Espresso και της ιστοσελίδας espressonews.gr. Η «Espresso» κυκλοφόρησε για πρώτη φορά τον Νοέμβριο του 2000, από τον Όμιλο Μάκη Τριανταφυλλόπουλου και Γιώργου Κουρή.
Κι εδώ υπάρχει κάποιο πρόσωπο που θυμίζει το παρελθόν του Λαυρεντιάδη. Ο άλλοτε στενός συνεργάτης του, Πέτρος Κυριακίδης, ο οποίος μετά το 2008 είχε κάνει δυναμικό άνοιγμα στα ΜΜΕ. Το μεγάλο άνοιγμα στα media άρχισε από το τέλος του 2008. Ο Κυριακίδης ελέγχει την Daily Press Magazines («Εspresso Κύπρου», περιοδικό «Top Scorer»), την Ημερήσιος Τύπος («Espresso», «Espresso της Κυριακής»), την Ημεροσκόπος (ραδιοφωνικός σταθμός Flash), τη Myenpi («Athens News»), την ΑΔΕΛΕ («Ισοτιμία») καθώς και τη ΝΕΠ (περιοδικά «L’Οfficiel», «Olive», «Parents», «Ντόρα η μικρή εξερευνήτρια» κ.ά.).
Λαυρεντιάδης και Κυριακίδης γνωρίζονται πολλά χρόνια. Ο Λαυρεντιάδης πάσχει από μια σπάνια μορφή καρκίνου του αίματος που θα μετεξελιχθεί σε νεανική ρευματοειδή αρθρίτιδα, μια χρόνια ασθένεια των οστών που προκαλεί φλεγμονή στις αρθρώσεις. Ο Κυριακίδης ήταν δεινός φυσικοθεραπευτής που βοήθησε πολύ τον Λαυρεντιάδη με την ρευματοειδή αρθρίτιδα.
Όταν έσκαγε το ένα σκάνδαλο μετά το άλλο, το 2013 ο Κυριακίδης, ντυμένος παπάς, έγινε… άφαντος κι έκτοτε αγνοείται. Κάποιες πληροφορίες έλεγαν ότι κλείστηκε σε μοναστήρι, άλλες ότι έφυγε για τη Λατινική Αμερική. Δημοσίευμα του «Βήματος» έλεγε ότι το σχέδιο πτήσης που δόθηκε στο ιδιωτικό αεροπλάνο ήταν για τα Ιεροσόλυμα αλλά στην πορεία άλλαξε και κατευθύνθηκε προς το Λιχτενστάιν. Οι πηγές έλεγαν τότε ότι στο μικρό κρατίδιο, όπου ο Ομιλος Λαυρεντιάδη διαθέτει και ιδιωτική τράπεζα, ο Πέτρος Κυριακίδης διέθετε ακόμη μετρητά, περίπου 80 εκατ. ευρώ. Εγινε λοιπόν ανεφοδιασμός καυσίμων αλλά και χρημάτων.
Οι ίδιες πηγές επιμένουν ότι ο Κυριακίδης κατέληξε τελικά όχι στα Ιεροσόλυμα αλλά στη Λατινική Αμερική.
Η προσπάθεια του Λαυρεντιάδη να μπει και πάλι στα media δεν είναι απλώς για «επαναδραστηριοποίηση», δείχνει πως επιχειρεί επανεκκίνηση της παρουσίας του στην επιχειρηματική σκηνή της χώρας, σε έναν χώρο που γνωρίζει καλά και κάποτε στήριξε πολλά από τα συμφέροντά του.
Παρ’ όλα αυτά, η αμφισβήτηση είναι μεγάλη: Sε πολύ κόσμο και στην κοινή γνώμη παραμένει η απορία για το αν μπορεί να υπάρξει «επιστροφή» μετά από τραπεζικό κραχ, δικαστικές περιπέτειες, και με το βάρος της ιστορίας των δανείων της Proton.
Για πολλούς, το όνομα «Λαυρεντιάδης», και παρ’ ότι έχει πάρει πολλές αθωωτικές αποφάσεις, έχει ταυτιστεί με την κρίση, με τα «θαλασσοδάνεια», με τα επιχειρηματικά ρίσκα που εκτροχιάστηκαν, και με μια μεγάλη ζημιά προς το τραπεζικό σύστημα πέρα από τις επιχειρήσεις του ιδίου.
Από την άλλη πλευρά, είναι ενδεικτικό και ίσως συμβολικό — πως ακόμη και μετά από όλα αυτά, δεν έχει εξαφανιστεί: Επιχειρεί, προσπαθεί, δρα. Ίσως γιατί, για εκείνον, η «επιχειρηματικότητα» είναι πάνω απ’ όλα.
Διαβάστε επίσης:
Κωνσταντίνος Αργυρός: Πώς γνωρίστηκε με την Κίμπερλι Γκίλφοϊλ – «Είναι πάρα πολύ δοτική» (video)
Πηγή: www.mononews.gr
