Μόδα: Η Kering ανακάμπτει, η Chanel διχάζει, και ο μήνας μόδας μας (απο)τελείωσε
Τα ερωτήματα είναι πολλά και ο κόσμος της μόδας συνεχίζει να διχάζει. Από τις πασαρέλες του Παρισιού μέχρι τα διοικητικά συμβούλια των πολυτελών οίκων, η εβδομάδα που πέρασε ήταν γεμάτη αντιθέσεις: δημιουργικά ρίσκα που φέρνουν αντιπαραθέσεις, οικονομικές αναταράξεις που μεταμορφώνουν τις αγορές και πολιτικές αποφάσεις που απειλούν να αλλάξουν το παγκόσμιο εργασιακό τοπίο του κλάδου.
Αυτή την εβδομάδα, επιτέλους, οι μετοχές της Kering ανέβηκαν, καθώς το πολυαναμενόμενο ντεμπούτο του Demna οδήγησε σε αύξηση της επισκεψιμότητας στα καταστήματα της Gucci, ακόμη κι αν δεν παρουσίασε τη συλλογή του σε καμία πασαρέλα ούτε σε κάποια πρωτεύουσα μόδας. Για μερικούς αυτό ήταν στρατηγική μάρκετινγκ, για άλλους απλώς η τεμπελιά ενός κακομαθημένου παιδιού.
Αντιθέτως, ο Matthieu Blazy — ένα όχι και τόσο κακομαθημένο παιδί — επαναπροσδιόρισε τη Chanel με αποχρώσεις από το σύμπαν και κοφτές γραμμές, συνδυάζοντας τη μοντέρνα αισθητική με την παράδοση του οίκου. Το τολμηρό, αμφιλεγόμενο και — για μερικούς — ελάχιστα πειστικό, νέο κεφάλαιο για τον οίκο είναι εδώ.
Κι ενώ η επίδειξη της Chanel ήταν φαντασμαγορική, οι τσάντες της δεν θα φέρουν ξανά μεταλλικές λεπτομέρειες από αληθινό χρυσό. Η τιμή του ξεπέρασε τα 4.000 δολάρια, καθώς η αποδυνάμωση του δολαρίου ΗΠΑ και οι γεωπολιτικές αναταραχές οδήγησαν τους επενδυτές προς ασφαλείς επενδύσεις, κάτι που ενισχύθηκε περαιτέρω από τη μείωση των επιτοκίων. Η μεταβολή της αξίας του είναι σημαντική, καθώς επηρεάζει τις τιμές των κοσμημάτων, τη συμπεριφορά των καταναλωτών και τις τάσεις των σχεδιαστών.
Τίποτα όμως δεν σταματά τις προκλητικές εμφανίσεις στις επιδείξεις μόδας Παρισιού από οίκους όπως Alaïa, Margiela και Jean Paul Gaultier, που προκάλεσαν συζήτηση σχετικά με το αν οι σχεδιαστές τελικά ανταποκρίνονται στις πρακτικές ανάγκες αληθινών γυναικών. Ο Pieter Mulier για την Alaïa παρουσίασε ένα φόρεμα χωρίς μανίκια, ενώ τα μοντέλα της Maison Margiela του Glenn Martens είχαν τα στόματα τους ανοιχτά με τη βοήθεια ενός μεταλλικού μηχανισμού. Η προκλητική προσέγγιση του Duran Lantik για τον Jean Paul Gaultier περιελάμβανε κορμάκια για γυναίκες με τυπωμένο το γυμνό σώμα ενός άνδρα. Φυσικά, τα ρούχα της πασαρέλας δεν αποσκοπούν στο να είναι «φορέσιμα», αλλά να πυροδοτήσουν συζήτηση. Κάποια πράγματα όμως είναι αντικειμενικά κακόγουστα, άκομψα και προκλητικά για όλους τους λάθος λόγους.
Αντιθέτως, το ντεμπούτο του Pierpaolo Piccioli στη Balenciaga άντλησε έμπνευση από το αρχείο του οίκου, αναμειγνύοντας τους γλυπτικούς κώδικες του Cristóbal με τα χαρακτηριστικά του Demna και την ευαισθησία του Piccioli. Μάλιστα η ίδια η Άννα Γουίντουρ σηκώθηκε όρθια να τον χειροκροτήσει, κάτι που έχει συμβεί σε στιγμές μετρημένες στα δάκτυλα. Η μετάβαση σε έναν πιο κομψό κώδικα είναι αδιαμφισβήτητη και υπό «βασιλική» σφραγίδα μάλιστα, με τη Μέγκαν Μαρκλ να κάνει εμφάνιση-έκπληξη στην επίδειξη.
Σε λιγότερο ιδανικό τοπίο, η Tod’s τέθηκε υπό νομικό έλεγχο στην Ιταλία εν μέσω καταγγελιών για εργασιακή εκμετάλλευση στην αλυσίδα εφοδιασμού της. Δεν πρόκειται για την πρώτη αλλά ούτε και την τελευταία μάρκα πολυτελείας που δέχεται νομικά πυρά για παρόμοιους λόγους. Η Brunello Cucinelli αλλά και η Loro Piana βρίσκονται σε παρόμοιες καταστάσεις με Ρωσική εμπλοκή και εργασιακές παραβιάσεις αντιστοίχως.
Στην άλλη άκρη του Ατλαντικού, εκατοντάδες εργαζόμενοι της βιομηχανίας της μόδας σε εταιρείες όπως η Nike, η Gap και η Nordstrom θα επηρεαστούν από το νέο τέλος βίζας H-1B της κυβέρνησης Τραμπ. Αν και αποσκοπεί στη μείωση της εξάρτησης από ξένους εργαζομένους, ενέχει τον κίνδυνο να διαταράξει την πρόσβαση των κλάδων της μόδας και της ομορφιάς σε εξειδικευμένο παγκόσμιο ανθρώπινο δυναμικό —ιδίως σε θέσεις τεχνολογίας και δημιουργικού χαρακτήρα— και ενδέχεται να βλάψει δυσανάλογα τις μικρότερες εταιρείες.
Και τελικά, το πολυαναμενόμενο ντοκιμαντέρ «Victoria Beckham» κυκλοφόρησε την Πέμπτη στο Netflix. Η τριμελής σειρά σε σκηνοθεσία της Nadia Hallgren, που σκηνοθέτησε το «Becoming», το ντοκιμαντέρ για τη Michelle Obama — ακολουθεί την αγαπημένη «βασίλισσα» του Ηνωμένου Βασιλείου στο ταξίδι της από αδέξιο παιδί του θεάτρου σε ποπ είδωλο και μεγιστάνα της μόδας.
Το παιχνίδι των μουσικών καρεκλών στη μόδα τελειώνει — με άνδρες σε σχεδόν όλες τις θέσεις. Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι οι μεγαλύτερες μάρκες πολυτελείας χρειάζονται επειγόντως μια δημιουργική ανανέωση. Κάποιοι το προσπάθησαν και φάνηκε, άλλοι όχι. Ωστόσο, ενώ οι σχεδιαστές που πήραν τις κορυφαίες θέσεις είναι περισσότερο από καταρτισμένοι, η έλλειψη γυναικείας εκπροσώπησης αποκαλύπτει προβλήματα στον τρόπο με τον οποίο η βιομηχανία αντιμετωπίζει την εύρεση ταλέντων. Και το παράδοξο παραμένει: η βιομηχανία των 1,7 τρισεκατομμυρίων που απευθύνεται σε γυναίκες, ως επί το πλείστον, κυβερνάται από άντρες. Μήπως αυτό φταίει για όλα τα στραβά του κλάδου;
Από τα ντεμπούτα που αναδιαμορφώνουν τους κανόνες μέχρι τις προκλήσεις που αποκαλύπτουν τα όρια της βιομηχανίας, η εβδομάδα αυτή υπενθύμισε πως η μόδα είναι πολλά περισσότερα από ρούχα: είναι αντανάκλαση ισχύος, πολιτικής, τεχνολογίας και πολιτισμού.
Καθώς οι πασαρέλες αδειάζουν και οι τίτλοι στα χρηματιστήρια αλλάζουν, ένα πράγμα μένει σταθερό: η μόδα παραμένει ένας άμεσος καθρέφτης της εποχής μας· λαμπερός, αμφιλεγόμενος και αμείλικτα ειλικρινής μέσα στην ψευδαίσθησή του.
Διαβάστε επίσης:
Μόδα: Χρηματοδοτήσεις, αποτιμήσεις και ανακατατάξεις
Μόδα: Armani, Vogue, Kering και οι ισορροπίες της νέας εποχής
Πηγή: www.mononews.gr
