Η γλυκόπικρη στιγμή της απόσυρσης από το Χόλιγουντ
Μέρος της κινηματογραφικής μας μυθολογίας υπήρξε χωρίς άλλο η Κλαούντια Καρντινάλε. Δέθηκε με τις νύχτες που πέρασαν για τους παλιότερους μες στα θερινά αλλά και στα χειμερινά σινεμά και που δεν θα ξαναρθούν.
Παίρνοντας το βραβείο για το συνολικό της έργο στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου το 2002, η ηθοποιός που έφυγε πρόσφατα στα 87 της χρόνια, είχε πει ότι η υποκριτική γι’ αυτήν ήταν μια σπουδαία καριέρα. Και πρόσθεσε: «Έχω ζήσει περισσότερες από 150 ζωές, πόρνη, αγία, ρομαντική, κάθε είδους γυναίκα, και είναι υπέροχο να έχεις αυτή την ευκαιρία να αλλάξεις τον εαυτό σου. Έχω συνεργαστεί με τους πιο σημαντικούς σκηνοθέτες. Μου έδωσαν τα πάντα».
Η Καρντινάλε με αφοπλιστική πληρότητα είπε κάτι που πολλοί σκεφτόμαστε. Η μεταμόρφωση του ηθοποιού σε πολλούς κινηματογραφικούς «εαυτούς» δεν μπορεί να είναι μόνο πράξη υποκριτικής αλλά και μια βιωματική μετάβαση. Και ποιος μπορεί να αρνηθεί ότι όλο αυτό είναι πνευματικός πλούτος και ανεπανάληπτη εμπειρία ζωής μέσα από ρόλους;
Τώρα το πόσοι μεγάλοι ηθοποιοί, όπως η Καρντινάλε, δεν μετρούν την καριέρα τους με βραβεία ή τίτλους, αλλά με τις ζωές που έζησαν μέσα από την τέχνη τους, αυτό μάλλον θα μείνει αναπάντητο.
Τα λόγια της πάντως είναι ένας λόγος σοβαρός για να σκεφτεί κανείς ότι ένας ή μία σούπερ σταρ του σινεμά δεν έχει κανέναν απολύτως λόγο να συνταξιοδοτηθεί. Γιατί να εγκαταλείψεις αυτό σπουδαίο δώρο;
Εδώ όμως υπάρχει και μια εντελώς διαφορετική προσέγγιση.
Σε μια πρόσφατη συνέντευξή της στο «Hollywood Authentic», η Έμμα Γουάτσον περιέγραψε τον εαυτό της ως «την πιο ευτυχισμένη και υγιή» που υπήρξε ποτέ. Και αυτό για έναν μόνο λόγο: δεν είναι πια ηθοποιός!
Η τελευταία φορά που η Γουάτσον εμφανίστηκε στον κινηματογράφο ήταν στην κινηματογραφική μεταφορά του “Little Women” (Μικρές Κυρίες), μια αμερικανική δραματική ταινία εποχής του 2019, σε σενάριο και σκηνοθεσία της Γκρέτα Γκέργουιγκ. Από τότε αποφάσισε να κρυφτεί, κυρίως επειδή θεωρούσε τη διαδικασία της προώθησης των ταινιών της “καταστροφική για την ψυχή”.
“Δεν μου λείπει το να πουλάω πράγματα», είπε χαρακτηριστικά. Η ανισορροπία ανάμεσα στην τέχνη και την εμπορικότητα ήταν κάτι που την επηρέασε βαθιά.
Εντυπωσιακό είναι όλο αυτό αλλά τουλάχιστον άλλο τόσο είναι και το γεγονός ότι έφυγε τόσο ήσυχα που κανείς δεν είχε καν προσέξει ότι αυτό συνέβη!
Ο κόσμος είναι γεμάτος ηθοποιούς που αγνοούν το λούστρο της επιφάνειας, έχουν πολλούς λόγους να μισούν μια σειρά από φαινόμενα του κόσμου του σινεμά και λαχταρούν να αφήσουν πίσω τους αυτό το επάγγελμα.
Ωστόσο είναι αρκετά πιο λίγοι αυτοί που τελικά το καταφέρνουν και αντέχουν να ξεθωριάσουν μέσα στην αφάνεια. Χώρια που δεν μπορούν να το κάνουν τόσο κομψά όσο η Γουότσον.
Άλλο όμως μια προσωρινή και προσχηματική και άλλο μια πραγματική συνταξιοδότηση.
Οι ηθοποιοί που απλώς σταματούν να κάνουν ταινίες για πάντα και το εννοούν, φάνηκαν απόλυτα έτοιμοι γι’ αυτό.
Ιδού μερικές περιπτώσεις:
* Αφού γύρισε την ταινία «Η Λίγκα των Εκπληκτικών Κυρίων» το 2003 (και κατήγγειλε στον Τύπο ότι «είχε βαρεθεί τους ηλίθιους»), ο Σον Κόνερι απόλαυσε 17 χρόνια συνταξιοδότησης πριν πεθάνει το 2020.
*Η τελευταία ταινία όπου υπήρξε πρωταγωνιστής ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ ήταν «Ο κύριος και το όπλο» (The old man and the gun), που γυρίστηκε επτά χρόνια πριν από τον θάνατό του.
*Έχουν περάσει 15 χρόνια από τότε που ο Τζακ Νίκολσον εμφανίστηκε τελευταία φορά σε ταινία και είναι απίθανο να συμβεί αυτό ξανά.
Μερικές φορές, όπως και με την Έμμα Γουάτσον, το πιο αξιοπρεπές πράγμα να το εννοείς όταν λες πως φεύγεις οριστικά. Αλλιώς μην το λες.
Μηπως όμως τα πράγματα είναι πιο περίπλοκα; Ο Ντάνιελ Ντέι-Λούις για παράδειγμα, λέει τώρα ότι «δεν είχε πει ποτέ ότι είχε σκοπό να συνταξιοδοτηθεί, πραγματικά».
Ο οσκαρικός σταρ που παρά το γεγονός ότι είναι ο σπουδαιότερος ηθοποιός στον κόσμο, είναι και κάπως επιρρεπής σε αποτυχίες, ανακοίνωσε το 2017 ότι έχει πια αποσυρθεί από την υποκριτική, δημοσιεύοντας μια δήλωση που έγραφε: «Ο Ντάνιελ Ντέι-Λούις δεν θα εργάζεται πλέον ως ηθοποιός».
Στα πάντα όμως υπάρχουν εξαιρέσεις που στην περίπτωσή του είναι το σκηνοθετικό ντεμπούτο του γιου του, Ronan Day Lewis. Έτσι δεν «αμάρτησε για το παιδί του», αλλά πήρε σημαντικό ρόλο στην ταινία «Ανεμώνη» και συνυπέγραψε το σενάριο.
Ο Stuart Heritage , αρθρογράφος για θέματα κινηματογράφου και μουσικής στον Guardian γράφει δίνοντας «οδηγίες» για μια ήρεμη απόσυρση :
«Φύγε ήσυχα και βρες μια παράπλευρη δουλειά. Για να σταματήσεις σωστά να παίζεις». Αναφερόμενος ο ίδιος και σε όποιον άλλο έχει βαρεθεί το «τσίρκο του Χόλιγουντ», γράφει για το πώς μπορείς να φύγεις με την αξιοπρέπειά σου άθικτη. Συγκεκριμένα συνιστά» : «μην ανακοινώσετε την αποχώρησή σας».
Η προσέγγιση της Έμμα Γουάτσον έρχεται σε πλήρη αντίθεση με αυτήν του Ντάνιελ Ντέι-Λούις.
Το όφελος από την τόσο δραματική ανακοίνωση της αποχώρησής είναι ότι τώρα το Anemone μοιάζει με ένα πολύ μεγαλύτερο γεγονός από ό,τι θα ήταν διαφορετικά. Το ρίσκο, ωστόσο, είναι ότι τώρα ο Ντάνιελ Ντέι-Λούις φαίνεται λίγο ανόητος.
Ένας άλλος κανόνας του Heritage για αξιοπρεπή στάση, είναι το «κάντε το όχημα της επιστροφής σας με απόλυτη επίγνωση».
Για ένα διάστημα, φαινόταν ότι η συμμετοχή της Cameron Diaz στο ριμέικ της ταινίας Annie του 2014 θα ήταν η τελευταία της υποκριτική παράσταση. Όπως και η Emma Watson, αποφάσισε απλώς να φύγει από το Χόλιγουντ απροειδοποίητα, χωρίς τυμπανοκρουσίες για να απολαύσει τη ζωή της μακριά από τους ρυθμούς της κινηματογραφικής βιομηχανίας.
Ομοίως, η καριέρα του Τζέιμι Φοξ φαινόταν επίσης να έχει φτάσει στο τέλος της, μετά από ένα εγκεφαλικό επεισόδιο το 2023 που τον άφησε με σοβαρά προβλήματα υγείας. Ωστόσο, φέτος το ζευγάρι επανενώθηκε για μια ταινία με τίτλο – τι άλλο; – Back in Action, κωμωδία δράσης του Netflix και μάλιστα πολύ καλά παιγμένη.
Πηγή: www.news247.gr
