Όσο ζω, στα social θα καώ

Ακόμη και αν δεν θέλεις, ακόμη και αν έχεις μπλοκάρει όποιον κακόβουλο κατά λάθος έκανες «φίλο» κάποτε στο Fb, θα πέσεις σίγουρα πάνω σε σχόλια για ό,τι σοβαρό (ή και φαιδρό) συμβαίνει γύρω σου. Μιλώ, δε, εγώ που δεν έχω Twitter και Tik Tok – σκέψου να είχα και αυτά τι θα πάθαινα.

Με πιάνει ανατριχίλα και τελικά απόγνωση με όσα προκαλούν τα μέσα και η δυνατότητα που δίνουν στον καθένα να σχολιάζει ∙ με πιάνει αγανάκτηση και απόγνωση γιατί βλέπω πως δεν υπάρχει λύση.

Οι δίκες είναι δημόσιες, η δικαιοσύνη αποδίδεται online, τα cancel περισσεύουν και όποιος έχει άλλη γνώμη ή πίστευε πως θα μπορούσε να καταγγείλει το οτιδήποτε αφορά έναν σταρ, κουλουριάζεται και με το χεράκι του πιάνει το καβούκι και το κατεβάζει για να τον καλύψει.

Με αυτό, δεν σημαίνει πως στη συγκεκριμένη υπόθεση που αφορά τον Γιώργο Μαζωνάκη έχω άποψη και μακριά από εμένα αυτό. Ούτε έχω, ούτε θέλω να έχω, ούτε θα τολμούσα να την εκφέρω αν είχα. Όπως πριν από λίγο καιρό, ο κόσμος έγραφε πως ίσως ο άνθρωπος να έχει πράγματι σοβαρά ψυχολογικά προβλήματα, έτσι σήμερα τον αθωώνει γράφοντας μάλιστα «Με τον Μαζω» σαν να μιλάμε για τις δολοφονίες στο Charlie Hebdo. Αντιλαμβάνεται κάποιος ότι έχουμε ξεφύγει και στο φαίνεσθαι και στην ουσία.

Και το χειρότερο είναι πως ο Χ σταρ που σήμερα χαίρεται σίγουρα μέσα του που γράφουν υπέρ του, δεν συνειδητοποιεί πως αύριο με την ίδια ταχύτητα και το ίδιο μένος θα τον κρεμάσουν. Και θα έπρεπε να μην πέφτει στη λούμπα – δύσκολο, το φαντάζομαι.

Οι γνώμες και οι δημόσιες διαπομπεύσεις ή αθωώσεις είναι μέρος ενός μεγάλου αδηφάγου συστήματος που τους περιλαμβάνει όλους. Εχουν γνώμη και τσακώνονται για το αν η Καρυστιανού πρέπει να κάνει κόμμα και γιατί. Γιατί έτσι γουστάρει. Γιατί να το σχολιάσουμε; Γιατί πρέπει να εικάσουμε την πρόθεσή της και να προβλέψουμε την πορεία της; Ακουγα τις προάλλες τον Λευτέρη Πετρούνια να λέει πως για μια περίοδο έγραφαν «να αποσυρθεί που γέρασε». Ε, εντάξει! Τι να πω και για αυτό; Αμα πιάνεις στο στόμα σου και τον Θεό των κρίκων, πρέπει να έχεις πολύ σοβαρά προσωπικά θέματα.

Όμως τα πράγματα δεν είναι τόσο απλά και δεν αφορούν απλώς μερικά like και dislike, λίγες κατάρες και μερικά συχαρίκια, κάτι καρδούλες και κάτι emoji εμετού.

Το αδηφάγο αυτό σύστημα που λιπαίνει γρανάζια από τότε που το δημιούργησε ο κύριος Ζούκι (μόνος του άραγε; Δεν θα μάθουμε ποτέ ούτε αυτή την αλήθεια) εξυπηρετεί απολύτως τη νέα παγκόσμια συνθήκη του άκρατου νέο-καπιταλισμού και της «προόδου» χωρίς κανείς να μπορεί να αντιδράσει. Γιατί οι αντιδράσεις εξαντλούνται στο διαδίκτυο. Πώς λέγαμε παλιά ότι βολεύει να σπάνε τα γήπεδα για να μην κάψουν τα Υπουργεία και για αυτό δεν διαλύουν τους συλλόγους οι ανώτεροι;

Κάπως έτσι σήμερα όσα θα έπρεπε να μας οδηγούν σε σοβαρές αντιδράσεις, σε άλλη στάση, σε εσωτερικές κινητοποιήσεις και ώριμες κινήσεις, μας κοιμίζουν μέσα σε οθόνες που καμία σημασία δεν έχουν για το σύστημα και τελικά δεν συσπειρώνουν και δεν φέρνουν κανένα αποτέλεσμα για τα σοβαρά ζητήματα. Κυρίως γιατί, εκτός από τη χυδαιότητα, την αυθαιρεσία και την επιπολαιότητα δεν έχουν καμία στόχευση και δεν έχουν διάρκεια. Δηλαδή, η Καρυστιανού είναι μια μάνα που έχασε το παιδί της στα Τέμπη, τα Τέμπη αποτελούν ένα πολύ σοβαρό θέμα για τη δικαιοσύνη και την πολιτική ζωή της χώρας και τα social media μεταθέτουν το ενδιαφέρον στο αν θα κάνει κόμμα ή όχι.

Επίσης, «όσο ζω Μαζώ» αλλά κατά τα άλλα διατεινόμαστε καθημερινά ότι πρέπει ο κόσμος να βγαίνει να μιλάει πια ανοιχτά για οποιαδήποτε ανάρμοστη συμπεριφορά. Ασε και τα χιλιάδες κείμενα που ανεβαίνουν για την ενδυνάμωση και την πίστη στον εαυτό μας. Την ώρα που τα παιδιά στα σχολεία δεν τολμούν καν να μιλήσουν στους γονείς και στους δασκάλους για τη διακίνηση ναρκωτικών και το ξύλο που πέφτει μπροστά στα μάτια τους.

Θέλω να πω πως η ζωή εκεί έξω είναι πολύ σκληρή. Χωρίς έλεος. Για τον αδύναμο, τον αβοήθητο (μικρό ή μεγάλο), τον διαφορετικό (ανάπηρο ή ΛΟΑΤΚΙ). Η ζωή εδώ μέσα δεν επιτρέπεται ούτε να καταδικάζει ούτε να αθωώνει. Επειδή απλώς μπορεί να συμπαθεί ή να αντιπαθεί ή επειδή μπορεί να βαριέται και σου λέει «ας πω και εγώ την αποψάρα μου» ή επειδή δεν αντέχει να ασχοληθεί με τα του οίκου της και ασχολείται με των άλλων ή επειδή νιώθει την επίπλαστη συμμετοχή στο γίγνεσθαι. Όλα λάθος. Όλα τοξικά. Όλα καταστροφικά για τα παιδιά που διαμορφώνονται εδώ μέσα.

Πηγή: www.news247.gr